De moed van imperfectie
Eindelijk, weer even tijd voor een blog over onderwijszaken. Althans, zo zie ik het boek met de titel De moed der imperfectie geschreven door Brené Btown (2013). Ik ben er in begonnen omdat de titel mij aansprak en ook de ondertitel mij veel herkenning gaf, met name in mogelijk gedrag van studenten, mijzelf en anderen om mij heen. De ondertitel luist: Laat gaan wie je denkt te moeten zijn.
Wat mij bij het lezen van het boek vooral trof, is de eerlijkheid en kwetsbare opstelling van de schrijfster. Zij geeft aan dat, met name door haar onderzoek naar schaamte en schuldgevoel dat zij jaren heeft gedaan en een persoonlijke crisis tot inzichten is gekomen waar zij nu veel profijt van heeft in het dagelijks leven en haar vervolgonderzoeken.
Zij werkt dit gegeven uit in 10 stellingen voor een bezield leven: leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent. Oftewel: ik ben goed genoeg.
Die 10 stellingen heeft zij verwerkt in wegwijzers, met veel concrete en herkenbare voorbeelden:
- Kies voor authenticiteit: laat je angst voor wat anderen van je vinden los
- Heb meer compassie met jezelf: laat je perfectionisme los
- Ontwikkel meer veerkracht: laat zelfverdoving en machteloosheid los
- Cultiveer dankbaarheid en geluk: laat je gevoel van schaarste en je angst voor het duister los
- Vertrouw op je intuïtie en durf te geloven: laat je behoefte aan zekerheid los
- Geef je creativiteit de ruimte: laat de neiging jezelf met anderen te vergelijken los
- Neem de tijd om te spelen en te rusten: laat uitputting als statussymbool en productiviteit als maatstaf voor eigenwaarde los
- Breng kalmte en stilte in je leven: laat stress als levensstijl los
- Streef naar zinvol werk: laat je onzekerheid en je opvattingen over wat je “zou moeten” los
- Lach, zing en dans: laat het idee los dat je altijd beheerst moet zijn en “normaal” moet doen los
Zelf had ik altijd het idee geen perfectionist te zijn. Ik wilde het boek lezen om ook bijvoorbeeld perfectionistische studenten beter te begrijpen en hen handvatten te kunnen geven, omdat ik zeer regelmatig studenten er mee zie worstelen. Toch kan ook ik een aantal wegwijzers zeker ter harte nemen om een “bezielder” leven te ervaren. Andere wegwijzers streef ik in ieder geval na of breng in voor een groot deel in de praktijk. Soms komen de tips wat zweverig over, maar vertaald naar je eigen praktijk/leven zijn ze zeker toepasbaar.
Ik ben nu bezig in De kracht van kwetsbaarheid, een nieuw boek van dezelfde schrijfster en min of meer een vervolg op De moed van imperfectie. Ook dat spreekt mij enorm aan. Ik probeer dat ook regelmatig toe te passen en ben iedere keer toch weer positief verrast over het effect. In dit boek hoop ik meer tips en trucs te krijgen, waardoor ik nog beter in staat ben dit aspect toe te passen in mijn dagelijks leven.
Tot slot: het lezen van een boek is een stap, het voornemen om een aantal zaken in de praktijk te brengen de volgende. Uiteindelijk is wilskracht nodig om het ook echt te gaan en blijven doen. We zullen zien of dat gaat lukken. Ben benieuwd naar jullie ervaringen en reacties of je je in de tien wegwijzers herkend of juist niet…….
Keuze voor het leven?
Al weer twee weken geleden las ik een aantal berichten over de aansluiting tussen de HBO opleiding en de arbeidsmarkt. Onder andere door de uitgave van de nieuwe keuzegids en het daaraan gekoppelde toekomstperspectief als je met de opleiding klaar bent. Op zich niets mis mee.
Dat het toekomstperspectief voor de opleiding Communicatie en de economische opleidingen hier heel slecht vanaf komen, is ook geen verrassing.
Maar gaandeweg de discussie kwam er toch een aantal vragen bij mij boven. Zoals: hoeveel mensen komen uiteindelijk in het beroep terecht waar zij een HBO of WO opleiding voor hebben gevolgd? Is de keuze die je als 16 jarige maakt voor je profiel of vervolgopleiding gemaakt voor de rest van je leven? Wat zegt het behalen van een diploma op HBO/WO niveau nou echt?
In het kader van het levenslang leren, de snelle verandering op de arbeidsmarkt, het verdwijnen van oude beroepen, het verschijnen van nieuwe functies en de ontwikkeling van de puber zelf lijkt het een aanmatigende constatering dat die aansluiting alles zeggend is. Helaas baseren aankomende studenten wel hun keuze op dergelijke constateringen in een keuzegids, die toch enige autoriteit heeft.
Daarom in deze blog een nuancering van deze beweringen, waarbij ik de bovengenoemde vragen (en wie weet nog meer) zal beantwoorden.
Wanneer je HBO of WO bent opgeleid voldoe je aan de Dublin Descriptoren, die waarborgen dat je aan de bij het niveau behorende eisen voldoet. Natuurlijk kennen de diverse branches en sectoren hun eigen expertise. Zo zet je een verpleegkundige niet voor de klas en een onderwijzer laat je niemand een injectie geven.
Vaak gebruik ik mijzelf als (geruststellend) voorbeeld. Na mijn VWO heb ik een HBO opleiding Voeding en Diëtetiek gevolgd. Waarom? Omdat ik van mijn moeder heb meegekregen dat ik een praktisch beroep moest kiezen, waar ik zelf mijn geld kon verdienen. En ik had wel belangstelling voor voeding, chemische processen en een beetje de bêtakant van de studie. Alle vakken waren interessant, zowel de leervakken als de vaardigheidsvakken. Ook de derdejaarsstage in de grootkeuken van een ziekenhuis vond ik best interessant. Het ziekenhuis zelf, daar had ik niet zo veel mee. Dat bleek des te meer toen ik in het vierde jaar verplicht een stage bij de diëtisten in het ziekenhuis moest lopen. Toen werd al snel duidelijk dat ik dat totaal niet ambieerde. Toch de studie afgemaakt, want zo ben ik opgevoed: waar je aan begint maak je af. Al tijdens mijn studie bleek ik veel meer belangstelling te hebben voor preventie, gezondheidsvoorlichting en begeleiden van groepen. En niet voor begeleiding bij ziekte en afvallen met voorgeschreven hoeveelheid voeding etc. Toen al zag ik wat de invloed van de psyche op de fysische staat van het lichaam kan zijn. Mijn eindscriptie had dan ook veel elementen van het sociale aspect en voorlichting rondom voeding in zich.
Achteraf had ik misschien met mijn VWO beter naar Wageningen kunnen gaan om Humane Voeding te gaan studeren of de studie Gezondheidsvoorlichting en opvoeding (onderdeel van Sociale Wetenschappen). Maar om een aantal redenen is het daar niet van gekomen.
Omdat ik een kind ben van de “verloren generatie”, lagen de banen halverwege de jaren 80 niet voor het oprapen. Daarom, gebruik makend van mijn ervaring in de grootkeuken, ben ik begonnen op een LBO functie in een dergelijke instellingskeuken. Want er moest brood op de plank komen. Daarna aangenomen bij Nutricia Labaratories, omdat het makkelijker was om een voedingskundige marketing en communicatie te leren, dan een marketeer voedingsleer. Dat was mijn eerste stap richting marketing en communicatie. In de avond bijscholing gevolgd en diploma’s behaald in Nima A/B en PR/reclame. Met deze basis heb ik veel ervaring op gedaan binnen het genoemde vakgebied (eind jaren 80, begin jaren 90). Deze ervaring heb ik goed kunnen gebruiken in mijn verdere carrière. Als rode draad liep daar voorlichting en opleiden doorheen. Evenals het motiveren en enthousiasmeren van betrokken mensen. Zowel bij Simavi als bij de vakbond ABVAKABO FNV was dit een belangrijk onderdeel. En nu in het Hoger Onderwijs(sinds 2007) ben ik helemaal op mijn plaats. Met het behalen van mijn Master Leren en Innoveren als absoluut hoogtepunt!
Als je aan mij op 18-jarige leeftijd had gevraagd hoe mijn loopbaan er uit zou zien, dan had ik bovenstaand beeld niet kunnen schetsen. Mijn motieven om de opleiding Voeding en Diëtetiek te gaan doen, waren zeker legitiem, maar niet alles zeggend. Wat ik wel altijd gedaan heb, is doorleren en ontwikkelen, de praktijk aan theorie koppelen als dit aan de orde was. Verder was sfeer op de werkvloer voor mij altijd belangrijk en uiteindelijk doorslaggevend om ergens weg te gaan. Ik heb met vallen en opstaan toch altijd mijn gevoel gevolgd en keuzes gemaakt. En daarin ben ik zeker niet de enige!
De liefde voor het onderwerp voeding en de opleiding die ik hierin gevolgd heb, is zeker niet verloren gegaan. Nog steeds volg ik de trends en ontwikkelingen op dit gebied met veel interesse. Ook de vaardigheden op kookgebied kan ik nog altijd goed gebruiken, ik draai mijn hand niet om voor grote gezelschappen te koken, te experimenteren of een strakke planning te hanteren.
Wat je ook leert, het heeft altijd
nut. Voor de richting van een loopbaan, zijn veel factoren belangrijk. Het genoten onderwijs is daar 1 van. Ik ben benieuwd naar jouw mening en ervaring. Schroom dus niet om die te geven!
Share this:
Vind ik leuk: