Keuze voor het leven?

Al weer twee weken geleden las ik een aantal berichten over de aansluiting tussen de HBO opleiding en de arbeidsmarkt. Onder andere door de uitgave van de nieuwe keuzegids en het daaraan gekoppelde toekomstperspectief als je met de opleiding klaar bent. Op zich niets mis mee.

Dat het toekomstperspectief voor de opleiding Communicatie en de economische opleidingen hier heel slecht vanaf komen, is ook geen verrassing.

Maar gaandeweg de discussie kwam er toch een aantal vragen bij mij boven. Zoals: hoeveel mensen komen uiteindelijk in het beroep terecht waar zij een HBO of WO opleiding voor hebben gevolgd? Is de keuze die je als 16 jarige maakt voor je profiel of vervolgopleiding gemaakt voor de rest van je leven? Wat zegt het behalen van een diploma op HBO/WO niveau nou echt?

In het kader van het levenslang leren, de snelle verandering op de arbeidsmarkt, het verdwijnen van oude beroepen, het verschijnen van nieuwe functies en de ontwikkeling van de puber zelf lijkt het een aanmatigende constatering dat die aansluiting alles zeggend is. Helaas baseren aankomende studenten wel hun keuze op dergelijke constateringen in een keuzegids, die toch enige autoriteit heeft.

Daarom in deze blog een nuancering van deze beweringen, waarbij ik de bovengenoemde vragen (en wie weet nog meer) zal beantwoorden.

Wanneer je HBO of WO bent opgeleid voldoe je aan de Dublin Descriptoren, die waarborgen dat je aan de bij het niveau behorende eisen voldoet. Natuurlijk kennen de diverse branches en sectoren hun eigen expertise. Zo zet je een verpleegkundige niet voor de klas en een onderwijzer laat je niemand een injectie geven.

De keuze van veel jongeren voor een opleiding kent vele motivaties. Bestaanszekerheid is daar slechts een mogelijkheid van. Veel jongeren rond 18 jaar weten het nog niet en stellen de keuze uit. Dat kan onder andere door het kiezen van een brede studie als Communicatie, Commerciële Economie, Psychologie of Rechten. In mijn gesprekken met studenten in het het tweede deel van hun studie (na bijvoorbeeld hun stage) blijkt dat een deel het dan nog niet weet en zich zo breed mogelijk wil oriënteren. Anderen hebben meer een richting in het vakgebied gevonden en willen zich hierin specialiseren. Weer anderen groeien binnen hun bijbaan of stage en krijgen allerlei mogelijkheden om zich daar verder te ontwikkelen.

Vaak gebruik ik mijzelf als (geruststellend) voorbeeld. Na mijn VWO heb ik een HBO opleiding Voeding en Diëtetiek gevolgd. Waarom? Omdat ik van mijn moeder heb meegekregen dat ik een praktisch beroep moest kiezen, waar ik zelf mijn geld kon verdienen. En ik had wel belangstelling voor voeding, chemische processen en een beetje de bêtakant van de studie. Alle vakken waren interessant, zowel de leervakken als de vaardigheidsvakken. Ook de derdejaarsstage in de grootkeuken van een ziekenhuis vond ik best interessant. Het ziekenhuis zelf, daar had ik niet zo veel mee. Dat bleek des te meer toen ik in het vierde jaar verplicht een stage bij de diëtisten in het ziekenhuis moest lopen. Toen werd al snel duidelijk dat ik dat totaal niet ambieerde. Toch de studie afgemaakt, want zo ben ik opgevoed: waar je aan begint maak je af. Al tijdens mijn studie bleek ik veel meer belangstelling te hebben voor preventie, gezondheidsvoorlichting en begeleiden van groepen. En niet voor begeleiding bij ziekte en afvallen met voorgeschreven hoeveelheid voeding etc. Toen al zag ik wat de invloed van de psyche op de fysische staat van het lichaam kan zijn. Mijn eindscriptie had dan ook veel elementen van het sociale aspect en voorlichting rondom voeding in zich.

Achteraf had ik misschien met mijn VWO beter naar Wageningen kunnen gaan om Humane Voeding te gaan studeren of de studie Gezondheidsvoorlichting en opvoeding (onderdeel van Sociale Wetenschappen). Maar om een aantal redenen is het daar niet van gekomen.

Omdat ik een kind ben van de “verloren generatie”, lagen de banen halverwege de jaren 80 niet voor het oprapen. Daarom, gebruik makend van mijn ervaring in de grootkeuken, ben ik begonnen op een LBO functie in een dergelijke instellingskeuken. Want er moest brood op de plank komen.  Daarna aangenomen bij Nutricia Labaratories, omdat het makkelijker was om een voedingskundige marketing en communicatie te leren, dan een marketeer voedingsleer. Dat was mijn eerste stap richting marketing en communicatie. In de avond bijscholing gevolgd en diploma’s behaald  in Nima A/B en PR/reclame. Met deze basis  heb ik veel ervaring op gedaan binnen het genoemde vakgebied (eind jaren 80, begin jaren 90). Deze ervaring heb ik goed kunnen gebruiken in mijn verdere carrière. Als rode draad liep daar voorlichting en opleiden doorheen. Evenals het motiveren en enthousiasmeren van betrokken mensen. Zowel bij Simavi als bij de vakbond ABVAKABO FNV was dit een belangrijk onderdeel. En nu in het Hoger Onderwijs(sinds 2007)  ben ik helemaal op mijn plaats. Met het behalen van mijn Master Leren en Innoveren als absoluut hoogtepunt! 

Als je aan mij op 18-jarige leeftijd had gevraagd hoe mijn loopbaan er uit zou zien, dan had ik bovenstaand beeld niet kunnen schetsen. Mijn motieven om de opleiding Voeding en Diëtetiek te gaan doen, waren zeker legitiem, maar niet alles zeggend. Wat ik wel altijd gedaan heb, is doorleren en ontwikkelen, de praktijk aan theorie koppelen als dit aan de orde was. Verder was sfeer op de werkvloer voor mij altijd belangrijk en uiteindelijk doorslaggevend om ergens weg te gaan. Ik heb met vallen en opstaan toch altijd mijn gevoel gevolgd en keuzes gemaakt. En daarin ben ik zeker niet de enige!

De liefde voor het onderwerp voeding en de opleiding die ik hierin gevolgd heb, is zeker niet verloren gegaan. Nog steeds volg ik de trends en ontwikkelingen op dit gebied met veel interesse. Ook de vaardigheden op kookgebied kan ik nog altijd goed gebruiken, ik draai mijn hand niet om voor grote gezelschappen te koken, te experimenteren of een strakke planning te hanteren.

Wat je ook leert, het heeft altijd nut. Voor de richting van een loopbaan, zijn veel factoren belangrijk. Het genoten onderwijs is daar 1 van. Ik ben benieuwd naar jouw mening en ervaring. Schroom dus niet om die te geven!

De moed van imperfectie

Eindelijk, weer even tijd voor een blog over onderwijszaken. Althans, zo zie ik het boek met de titel De moed der imperfectie geschreven door Brené Btown (2013).  Ik ben er in begonnen omdat de titel mij aansprak en ook de ondertitel mij veel herkenning gaf, met name in mogelijk gedrag van studenten, mijzelf en anderen om mij heen. De ondertitel luist: Laat gaan wie je denkt te moeten zijn.

Wat mij bij het lezen van het boek vooral trof, is de eerlijkheid en kwetsbare opstelling van de schrijfster. Zij geeft aan dat, met name door haar onderzoek  naar schaamte en schuldgevoel dat zij jaren heeft gedaan en een persoonlijke crisis tot inzichten is gekomen waar zij nu veel profijt van heeft in het dagelijks leven en haar vervolgonderzoeken.

Zij werkt dit gegeven uit in 10 stellingen voor een bezield leven: leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent. Oftewel: ik ben goed genoeg.

Die 10 stellingen heeft zij verwerkt in wegwijzers, met veel concrete en herkenbare voorbeelden:

1. Kies voor authenticiteit: laat je angst voor wat anderen van je vinden los
2. Heb meer compassie met jezelf: laat je perfectionisme los
3. Ontwikkel meer veerkracht: laat zelfverdoving en machteloosheid los
4. Cultiveer dankbaarheid en geluk: laat je gevoel van schaarste en je angst voor het duister los
5. Vertrouw op je intuïtie en durf te geloven: laat je behoefte aan zekerheid los
6. Geef je creativiteit de ruimte: laat de neiging jezelf met anderen te vergelijken los
7. Neem de tijd om te spelen en te rusten: laat uitputting als statussymbool en productiviteit als maatstaf voor eigenwaarde los
8. Breng kalmte en stilte in je leven: laat stress als levensstijl los
9. Streef naar zinvol werk: laat je onzekerheid en je opvattingen over wat je “zou moeten” los
10. Lach, zing en dans: laat het idee los dat je altijd beheerst moet zijn en “normaal” moet doen los

Zelf had ik altijd het idee geen perfectionist te zijn. Ik wilde het boek lezen om ook bijvoorbeeld perfectionistische studenten beter te begrijpen en hen handvatten te kunnen geven, omdat ik zeer regelmatig studenten er mee zie worstelen. Toch kan ook ik een aantal wegwijzers zeker ter harte nemen om een “bezielder” leven te ervaren. Andere wegwijzers streef ik in ieder geval na of breng in voor een groot deel in de praktijk. Soms komen de tips wat zweverig over, maar vertaald naar je eigen praktijk/leven zijn ze zeker toepasbaar.

Ik ben nu bezig in De kracht van kwetsbaarheid, een nieuw boek van dezelfde schrijfster en min of meer een vervolg op De moed van imperfectie. Ook dat spreekt mij enorm aan. Ik probeer dat ook regelmatig toe te passen en ben iedere keer toch weer positief verrast over het effect. In dit boek hoop ik meer tips en trucs te krijgen, waardoor ik nog beter in staat ben dit aspect toe te passen in mijn dagelijks leven.

Tot slot: het lezen van een boek is een stap, het voornemen om een aantal zaken in de praktijk te brengen de volgende. Uiteindelijk is wilskracht  nodig om het ook echt te gaan en blijven doen. We zullen zien of dat gaat lukken. Ben benieuwd naar jullie ervaringen en reacties of je je in de tien wegwijzers herkend of juist niet…….

 

De vakantie al weer voorbij…

Tja en dan komt er toch weer een einde aan mijn vakantie. In dit geval was de vakantie vooral het gevoel te hebben niet voreg op te hoeven staan. Want, afgezien van afgelopen vrijdag, er is hard gewerkt aan mijn beleidsnotitie (LA4), mijn onderzoeksverslag (LA5) en mijn integratiedossier.

Resultaat: beleidsnotitie geupload (na enig zuchten en steunen, want Natschool werkte weer eens niet mee), onderzoeksverslag aan de opmaak begonnen en een volgende opzet gemaakt van mijn integratiedossier. Kortom: tevreden!

Afgelopen vrijdag heerlijk ontspanning gezocht in de sauna en lekker in de zon, die voor het eerst uitbundig scheen bij een zeer aangename temperatuur. En vandaag toch een beetje genieten van het zonnetje op het eigen dakterras. De abdicatie en inhuldiging zijn afgelopen dinsdag ook niet helemaal onopgemerkt voorbij gegaan, de officiële momenten heb ik wel even meegepakt, voor de rest een hoop poppenkast

   en geleuter om de tijd te vullen, heb ik van mijn schoonmoeder begrepen.

Nu even drie dagen weer naar Rotterdam met een vol programma, om dan in mijn lange vrije weekend weer aan de studie te gaan voor de echte laatste loodjes, het inleveren van mijn onderzoeksverslag waar ik al met al toch anderhalf jaar (met tussenpozen) mee bezig ben geweest.

Wat zal ik straks genieten van al die vrije tijd….

Zo, het was even stil….

Zo aan het eind van mijn master lijkt bij iedereen toch wel een beetje de stress toe slaan. De tijd vliegt en dat is dan ook de reden waarom er 14 dagen niets op deze blog is verschenen. Afgelopen dinsdag met een deel van mijn leerteam gegeten bij het Westerpaviljoen. Als een soort afscheid. Daarna nog assessmenttraining en nu gaat grotendeels iedereen zijn eigen weg. Alleen via de mail en facebook houden we nog contact. Als het goed is, komen we elkaar weer tegen op 4 juni tijdens de presentatie van ons onderzoeksverslag. Maar voor het zover is….. moet er nog wel wat werk verzet worden.

Komende dinsdag heb ik een coachingsgesprek, dus ben ik gisteren en vandaag druk in de weer geweest met mijn masterdossier. Na de training van vorige week is er weer meer op zijn plek gevallen en ik had ineens een flow. Nu maar afwachten wat mijn coach er van vindt.

Verder heb ik dinsdag een laatste gesprek met mijn onderzoeksbegeleider, waarbij ook een of meerdere groepsleden aanwezig zijn. Vorige week zondag tot laat bezig geweest om mijn verslag opnieuw te bekijken en te schuiven, ik hoop dat ik in de meivakantie echt aan de final touch kan beginnen. Zo niet, dan toch, want veel tijd is er niet meer. 14 mei is D-day.

Mijn onderzoeksverslag heb ik ook aan een aantal buitenstaanders laten lezen en ook daar krijg ik komende week de feedback van. Kortom: alle zeilen bijgezet om een zo goed mogelijk product af te leveren.

En oja, dan moet er 7 mei ook nog een beleidsnotitie worden ingeleverd. Maar gelukkig heb ik daar hele mooie feedback tijdens de productbespreking gekregen, heb ik een gesprek met mijn opleidingsmanager over de haalbaarheid gehad, zodat ik dat ook kan verwerken en met Jurgen afgestemd over de inhoud van beider notities. Voor mij fijn te weten dat andere collega’s van de opleiding de zelfde urgentie voelen. Hierdoor kunnen we snel doorpakken en toepassen!

En dan tot slot: ik ben van plan om ook na het behalen van mijn master deze blog voort te zetten met daar aandacht voor onderwijsvernieuwing, digitale didactiek, kennis delen op dit gebied en wie weet nog andere zaken op onderwijsgebied. Het dient twee doelen: ik heb een archief met informatie én ik dwing mijzelf om alles regelmatig op een rijtje te zetten, het belang te wegen en daarvan verslag te doen. Maar tot het zo ver is…. nog even volhouden tot de eindstreep!

 

 

Ook ik ben begonnen met aftellen…..

Naar de einddatum van de Master. Al was het alleen maar omdat alles ineens heel snel dichterbij komt. Over 4 weken en twee dagen is de inleverdatum van de beleidsnotitie (7 mei), een week later van mijn onderzoeksverslag (14 mei).  Dan wordt het spannend, want dan is het wachten op de cijfers. 28 mei is D-day, dan horen we of we mogen presenteren op 4 juni en of we op dezelfde dag ons integratiedossier mogen inleveren.  Kortom spanning alom de komende weken.

Gelukkig zijn er in deze weken ook nog de meivakantie en de Hemelvaartsdag met een extra vrijde vrijdag gepland. Die worden grotendeels opgeofferd, hoewel ik hoop toch ook een beetje te kunnen ontspannen. Want ook  bij de opleiding is never a dull moment. Voorbereidingen voor de (proef)visitatie en het nieuwe curriculum bereiken hun belangrijkste momenten. Handleidingen, toetsmatrijzen, materialen, overleg, trainingen, noem maar op. En dat allemaal naast het dagelijkse werk dat ook gewoon doorgaat. En dan heb ik de gewone voorbereidingen voor volgende periode en volgend jaar nog niet eens genoemd. Want ook daar moet nog werk voor verzet worden, zoals de stagehandleidingen, de aanpassingen van Account en Advies, de stagecoördinatie.

En toch gaat het over het algemeen lekker. Zolang ik maar het gevoel heb er nog enig overzicht in te kunnen houden en de controle in handen heb.

Het wordt nu echt lente, is de voorspelling. Eerst zien, dan geloven. Voor de productiviteit is dat altijd even lastig, want als het mooie weer lonkt, is het op de warme zolder niet echt aantrekkelijk. Maar we hebben er zooooo lang op moeten wachten, dat ik het iedereen (en mijzelf) toch van harte gun :).

Nog 15 weken en dan is het zomervakantie!!      

De voorjaarsvakantie is weer bijna voorbij….

Wat is zo’n weekje, wachtend op het echte voorjaar, toch weer snel voorbij. Het is een productief weekje geweest, als ik kijk wat het allemaal heeft opgeleverd. Natuurlijk liep het heel anders dan gepland, maar dat is niet erg.

Zondag t/m donderdag stond vooral in het teken van de voortgang van mijn onderzoeksverslag. Ik kreeg zondag een flow-gevoel en ik had geen rust totdat alle informatie verwerkt was en op zijn plek stond, alle bronnen nog eens waren doorgelopen en benoemd in het verslag en de rode draad er nadrukkelijker in te vlechten. Maar dat heeft dan ook tot resultaat gehad dat ik een nieuwe versie heb kunnen sturen naar mijn begeleidingsgroep en leerteam. En ik denk dat mijn concept-adviezen al heel goed te bespreken zijn en mee te nemen zijn in de plannen voor komend jaar. Dus een afspraak plannen met de opdrachtgever lijkt me nu een volgende stap.

Verder heb ik nog een aantal stukken van mijn leerteammaatjes en begeleidingsgroep gelezen en feedback gegeven. In de hoop dat ze daar ook iets aan hebben 😉

Gisteren heb ik weer een paar stapjes gezet in mijn integratie-opdracht. Ik hoop na aanstaande dinsdag wat meer input te krijgen, waardoor ik hier ook weer wat voortgang in boek. En ik hoop dat een gesprek met mijn coach daar ook weer een zwaai aan kan geven. Ik vind het wel leuk om er mee bezig te zijn, maar volgens mij zie ik het allemaal veel te zwaar en maak ik er misschien weer veel te veel werk van. Dus voordat ik mij er definitief instort, toch maar even dinsdag afwachten.

Vandaag heb ik mij georiënteerd op LA4. En weer ben ik verbaasd hoeveel informatie er over een onderwerp te vinden is. Was ik eerst nog van plan om mij bezig te houden met het studiesucces en de omstandigheden van Marokkaanse meisjes, dat is nu van de baan. Binnen de HR was er weinig zicht op en beleid voor gemaakt, omdat het geen probleem zou zijn. Verder komt het in mijn onderzoeksverslag op een andere manier ook zeker terug. Tijd voor iets nieuws dus. In mijn blog van 17 februari heb ik een aantal opties verwoord, waar ik van een aantal mensen reactie op heb gehad. Binnenkort, na overleg met belanghebbenden, meer hierover. Wel zo netjes om dat niet eerst via de blog te communiceren maar via de persoonlijke weg.

Waar ik niet aan toegekomen ben, maar wat eigenlijk ook niet de bedoeling is in een vakantie, is mijn werk. Ik was het nog wel van plan om gezellig toetsmatrijzen te maken en wat andere klussen te doen, maar het is gebleven bij een CV maken voor de visitatie, de Comm2Workshopdag voorbereiden (sprekers op een rijtje gezet) en documenten uploaden in dropbox voor het nieuwe curriculum.

En dit weekend lekker weg. Beetje de stad in, wandelen in de bossen, lekker uit eten, kortom een beetje ontspanning. Dan kan ik er maandag weer volop tegenaan! En op naar het voorjaar…..

Een berichtje van het studiefront

Mijn plannen om mijn onderzoeksverslag dit weekend grotendeels in eerste draft af te hebben, is even doorkruist met wat nakijkwerk, waar het door allerlei andere werkzaamheden even niet van was gekomen. Maar ja, deadline is deadline, dus dat nakijkwerk moet eerst af. Zowel vorig weekend als dit weekend gaat daar helaas aan verloren en kan ik dus niet besteden aan het schrijven.

Dinsdag ga ik dat inhalen. Dan wil ik groot deel van mijn voorgenomen plannen toch realiseren. Hoewel de onderdelen van de taakweek best interessant zijn, moeten er even keuzes gemaakt worden.

Voor het laatste leerarrangement is het eindproduct een beleidsnotitie (binnen het onderwerp onderwijs in de maatschappelijke context). Ik heb daar al wel wat ideeën voor, die ik graag voorleg. En daar de uitnodiging aan koppel, om te reageren, aan te vullen, suggesties te geven etc.

Het eerste idee is geboren uit een observatie dat binnen mijn slb groep er relatief veel aan de hand is met van oorsprong Marokkaanse meisjes. Zij hebben vaak een (onzichtbaar) enorm doorzettingsvermogen, maar vallen op ongewone momenten in de studie uit of lopen een grote vertraging op.  Mijn vragen daarbij is: hoe is dit binnen de HR en landelijk? Hebben wij dat in beeld? Wat is het verschil met andere groepen meisjes van niet-westerse afkomst? Wat kunnen wij daar voor specifiek beleid op maken binnen onze opleiding en daarbuiten?

Het tweede idee is vanuit een andere invalshoek en gaat over de voorwaarden voor effectieve studieloopbaanbegeleiding: welke (rand)voorwaarden zijn hiervoor nodig? Waar moet een goede slc aan voldoen? Welke beleids- en andere kaders zijn daarbij bepalend? Kunnen wij door een gezamenlijke lijn hier beleid opmaken, zodat iedere slc binnen de opleiding op dezelfde manier handelt in bepaalde situaties? En hoe zou dat er uit kunnen zien? Zaken als Nudging, studiesucces en studieondersteuning, coachingsvaardigheden, gesprekstechnieken, specialismen van docenten, etc kunnen daarbij aan de orden komen. Uit het oogpunt van binding met de opleiding (tegen onnodig studie-uitval) in het achterhoofd ook zeker de moeite waard om aandacht aan te besteden.

Ik wil daar uiterlijk volgend weekend een definitieve keuze in maken, want de beleidsnotitie moet 7 mei alweer worden ingeleverd. En moet naast het onderzoeksverslag en mijn integratie-opdracht worden geschreven. Kortom: een strakke planning is vereist. Reacties daarom van harte welkom!!

Ik houd de blik op de horizon richting het einddoel: de zomervakantie met diploma op zak!! 😉  🙂

Nu ook als app!

Vanaf nu ook via de app berichten te maken. Maar weer eens uit proberen of het ook echt werkt!

Sneeuw in Nederland en alles ligt stil….

Gisteren was het de bedoeling om weer eens met mijn studiemaatjes te gaan genieten van een college over SPSS en het verwerken van kwalitatieve interviews.  ’s Avonds stonden twee interessante lezingen op het programma.  En toen ….. ging het sneeuwen, vooral in de omgeving van Den Haag en daar ligt Leiden met OV en auto niet heel ver vandaan. Dus in de ochtendspits alles ontregeld met de voorspelling dat dit moeiteloos zou overlopen in de avondspits. En dit keer heb ik, met een enorm schuldgevoel alsof ik spijbelde, tijdig besloten de gok niet te wagen en mijn tijd thuis nuttig te besteden aan werk en studie.

Hierdoor heb ik anderen kunnen laten genieten van alle colleges die gewoon doorgingen, de trein die rond 12 uur weer normaal reed en dat op de terugweg ook nog deed, alsof er niets aan het handje was. Dat is de wet van Murphy: was is wel richting Rotterdam getogen, dan was er een enorme vertraging geweest, waren de gastcolleges niet doorgegaan en hadden de docenten griep gehad. Is niet te bewijzen, maar ik heb het gevoel dat dat regelmatig aan mij kleeft. Dus het thuisblijven heeft anderen plezier beleefd, laten we het daar op houden.

Mooi bijeffect was dat ik het gevoel echt te veel te doen te hebben in 48 uur, een beetje kon indammen, het aantal avonden dat ik deze week weg was voor school kon beperken tot twee, zodat ze thuis ook nog weten hoe ik er uit zie. Kortom, elk nadeel heeft zijn voordeel (Johan Cruijf): handleiding stage af, overleg voor morgen voorbereid over de leerlijn MV,een paar  belklusjes kunnen afronden, teams voor Comm2Work min of meer samengesteld, handleiding Comm2Work (voor studenten) afgemaakt. Er blijft genoeg over, zoals nakijkwerk voor Account en Advies, maar zelfs daar heb ik weer vooruitgang geboekt 🙂

En in mijn studie heb ik ook weer vooruitgang geboekt. Literatuur voor scriptie  gescreend op mogelijke quotes en cijfers, althans een start mee gemaakt, straks verder. Want deze weken moeten er (van mijzelf) een paar grote slagen gemaakt worden, want straks ook weer  aan de slag voor LA4. Ik heb al een leuk onderwerp in gedachte, maar dat houd ik nog even geheim ….

tot de volgende blog 🙂         

 

De balans van de kerstvakantie

We zijn weer begonnen! Goed om daarom even de balans op te maken van de afgelopen twee weken. Wat kwam er van de plannen terecht, zoals beschreven voor de vakantie?

Allereerst: mijn paper met de kritische analyse en advies is klaar en vanavond in de definitieve vorm en opmaak geupload op Natschool  en ook hier! Toch weer meer werk dan gepland, maar ben wel tevreden met het eindresultaat, nu nog het cijfer afwachten!

LA3 defintief

Verder de stagehandleiding herschreven en verstuurd naar twee collega’s, die er snel mee aan de slag gaan. Vandaag afgesproken dat ik hem ook naar anderen stuur, zodat ik feedback krijg op specifieke onderdelen. Volgende week moet-ie helemaal klaar voor gebruik zijn!

Ook heb ik lekker uitgeslapen (bijna iedere dag 😉 ), koffie, krantje, borrelen, relaxen, wandelen, shoppen, lezen, kokkerellen,  kerst, oud en nieuw, Killing 3 kijken (en nog meer 🙂 ) kortom: ook aan mijzelf en gezin toegekomen om alles een beetje in balans te houden. En dat hoorde ook bij de plannen. Als klap op de vuurpijl, gisteren naar Soldaat van Oranje geweest, die nog steeds in het speciale theater in Valkenburg (bij ons om de hoek) speelt. Als je nog niet geweest bent ….. zeker de moeite waard, zeer bijzonder schouwspel en het heeft mij emotioneel zeer geraakt !

Tja, en dan blijft, zoals gewoonlijk ook een aantal voornemens liggen. Daar ga ik de komende weken dan nog even hard tegen aan. Gelukkig ken ik mijzelf goed genoeg om te weten dat dit altijd gebeurt en dat het geen ramp is, omdat ik altijd ruim plan, dus er nog enige rek in zit.

Vandaag was wel weer een heftig begin, mijn voornemen om een beetje rustig te beginnen was na een uur al helemaal in rook opgegaan . Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Ja deze wordt zo langzamerhand favoriet 🙂 🙂